96/11/28 0 دیدگاه 1495 بازدید

نوشته شده توسط  مدیر 

تصویرسازی:هنری میان نقاشی و گرافیک(مجتمع آموزشی رادین تبریز)

تعریف تصویرسازی چیست و چه ویژگی های منحصر به فردی دارد که موجب تقاوت آن با نقاشی و گرافیک می شود؟  اینها پرسش هایی است که به آن پاسخ خواهیم داد 


در دنیای معاصر، هنر دیگر معنای و مفهوم قدیم خود را ندارد. با تخصصی شدن هر روزه دنیا، رشته های جدید نیز شخصیتی مستقل می یابند و

محدوده خاصی را تحت نفوذ خود قرار می دهند. یکی از شاخه های جدید و البته جذاب امروز در دنیای هنرهای تجسمی، رشته تصویرسازی یا

تصویرگری است.


لازم به تذکر است که هرچند رشته ای به نام تصویرسازی پدیده ای جدید و مربوط به عصر معاصر است، اما پیشینه حضور آن در جوامع انسانی به

دوران های بسیار کهن باز می گردد. از آن زمان که بشر برای ثبت وقایع و اتفاقات زمانه خود دست به خلق تصویر زد، تصویرسازی شروع شد.  به یک

عبارت تصویرسازی از گذشته های بسیار دور، در تمدن های مختلف به بیان موضوعات، آیین ها، فتوحات و مواردی از این دست پرداخته است و به

خوبی توانسته زینت بخش بناها (داخلی و خارجی)، ظروف (سفالی، فلزی و چوبی) ، جنگ افزارها و لباس ها، کتاب آرایی ها و دیگر ملزومات انسان

باشد.

 


در گذشته هنرمندانی را که به این امور می پرداختند نقاش، نگارگر، مجسمه ساز، حجار، قلم زن و... می نامیدند. به تدریج و با رایج شدن آثار مکتوب

در قالب کتاب و رساله، این حرفه به جایگاه واقعی خود دست یافت و توانست در قالب متون ادبی، حماسی، مذهبی، علمی و ...به حیات خود ادامه

می دهد.


امروزه تصویرسازی یا تصویرگری، یکی از شاخه های هنرهای تجسمی است،و به نوعی از اثر خلاقانه ی تصویری گفته می شود که القاکننده ی

تجسمی یک مفهوم یا روایت با فرم بصری است. این مفهوم و روایت می تواند داستان، شعر، مقاله ای در روزنامه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری،

سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد


از همین ابتدای بحث، می توان همپوشانی حوزه تصویرسازی، نقاشی و گرافیک را حس کرد و شایدبه همین دلیل در گذشته آن را جزو گرایش های

گرافیک به حساب می آوردند و امروزه نیز همچنان برای آن نقشی ارتباطی بین رشته نقاشی و گرافیک قائل می شوند.


به زبانی دیگر، تصویرسازی یک شاخه هنری میان رشته ای است که همیشه مرزی گنگ با نقاشی و گرافیک داشته و دارد.

 

تصویرسازی هنر و فنی مستقل از دیگر هنرهاست و در عین حال ، تصویرگر باید همواره از دانش روانشناسی، تعلیم و تربیت، آداب و سنن اقوام

گوناگون، آیین و مراسم مذهبی، پوشاک اقوام، معماری ، طراحی حیوانات و دیگر فنون و دانش هنری بهره مند باشد.


تصویرگری، نقاشی روایی است. تصویرگر راوی مجسم متن است که اثرش همراه یا بدون متن کاربرد دارد و می تواند دنباله دار یا تک فریم باشد


از انواع تصویرگری می توان نقاشی های داخل کتاب کودک و روی جلد کتاب های بزرگسال، نقاشی های کتب آموزشی (مانند کتب پزشکی)،

نقاشی های روی پوسترهای تبلیغاتی و اقلام تجاری، داستان های مصور (کمیک استریپ) و طراحی ها و نقاشی ای داخل مجلات و روزنامه ها را نام

برد.


تصویرسازی بیان اندیشه ، فکر و مفاهیم در قالب تصویر برای درک بهتر مخاطب است. به بیان دیگر تصویرگری عبارت است از کمک به درک هرچه بهتر

اهداف نویسنده یا مولف به وسیله عناصر تصویری. به عبارت دیگر میان تصویرسازی و انتقال معنا و یا همان آموزش، ارتباطی ضمنی وجود دارد. به

همین جهت تصویرسازی خلق تصاویر دارای موضوع با توجه به اهداف آموزشی است و گونه ای از ادبیات است که در آن به کمک عناصر بصری موضوع

پیشنهاد شده به تصویرگر به تصویر کشیده می شود.


در حقیقت تصویرسازی با کمک گرفتن از تصویرها موضوعاتی را برای مخاطبان و مقاطع سنی مختلف بیان می کند.

 


فرشید مثقالی هنرمند صاحب نام، تصویرسازی را روشن کردن و واضح کردن یک متن با مثالی که قابل فهم باشد و یا تزئین یک کتاب با تصویرهای

توصیفی و یا تزئینی می داند. در یک طرف معنا و متنی موجود است و در طرف دیگر مخاطبی که این معنی و یا این متن باید برای او قابل درک و روشن

شود.


روئین پاکباز نیز از تصویرسازی به گونه ای هنر تصویری توضیح دهنده و توصیف کننده یاد می کند. به عقیده وی تصویرساز غالبا به تجسم و ارائه

موضوعی می پردازد که با زبان نوشتاری یا گفتاری نیز قابل بیان است . همین نکته عمده ترین وجه تمایز یک تصویرساز از یک نقاش به شمار می آید.

ممکن است هدف کلی تصویرساز قابل فهم کردن یا جذاب نمودن موضوعی از یک متن باشد ولی الزامی نیست که تصویر (طرح نمودارگونه) منضم به

متن باشد. 

تفاوت تصویرسازی با نقاشی


تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی ، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص و در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است که از این نظر مشابهات

بسیاری با طراحی گرافیک دارد.


این وجه سفارش دهندگی در تصویرسازی، از قدیم الایام معمول بوده به طوریکه اغلب آثار تصویرسازی سفارش دهنده داشته است. مثلا سزار یا

قیصر به یاد پیروزی ها و جنگاوری های خود ف یادبودی به صورت نقش برجسته سفارش می دادند و می خواستند با تصویرسازی، قدرت و حاکمیت

خود را به نمایش گذارند.


آنچه که هنرمند نقاش را از تصویرگر یا تصویرساز متمایز می کند، آن است که نقاش اغلب تابع حس درونی خود است و اثری هنری به صورت مستقل

خلق می کند. حال آنکه تصویرگر غالبا نمی تواند تابع حس درونی خود باشد . علاوه بر این موضوع، به او سفارش داده می شود ولی نقاش اغلب خود

به خلق آثار بدون سفارش می پردازد. یعنی بدون آنکه کسی به او سفارش داده باشد به تولید اثر می پردازد.


با توجه به این مطالب در خواهیم یافت که تصویرسازی هنر و فنی مستقل از دیگر هنرهاست و در عین حال ، تصویرگر باید همواره از دانش

روانشناسی، تعلیم و تربیت، آداب و سنن اقوام گوناگون، آیین و مراسم مذهبی، پوشاک اقوام، معماری ، طراحی حیوانات و دیگر فنون و دانش هنری

بهره مند باشد. تصویرگر همواره در قبال مخاطب ، ناشر، نویسنده، و استقلال و نوع نگرش فردی خود مسئول و پاسخگوست. این عوامل کم و بیش

این حرفه را دشوار کرده است.

 

آموزشگاه هنری رادین تبریز

ارائه مدرک بین المللی طراحی - نقاشی - مجسمه سازی- گرافیک - مربیگری - مدیریت 

با مجوز رسمی از سازمان فنی و حرفه ای کشور 

 



نظرات



برای ارسال دیدگاه باید وارد حساب کاربری خود شوید.
برای ورود به حساب کاربری خود اینجا کلیک نمایید.